در کتابها و داستان های قدیمی و تاریخی بسیار خوانده و شنیده ایم،  که عده ای از گذشته ها بدنبال گنج می دویدند،  و گاهی شغلشان در همین رابطه بوده،  یعنی جویندگی گنج و یا دلالی و خرید و فروش آن،  و یا تهیه و فروش نقشه و گنج نامه و یا نسخه.  همیشه در این رابطه عده ای همعلاقه مند بودند،  عتیقه ای داشته باشند،  و پز آنرا بدهند،  و یا بگویند از اجدادمان است.  البته مفهوم گنج در گذشته ها به سکه ها و ظروف طلا و نقره و بضاً مجسمه ها و اشیای متنوع دینی و غیره و همچنین کتاب بود.  بنابر این گنج کاری بود و بازاری و بورسی داشت،  بدلیل درآمد خوب،  یهودیان زیادی در اینکار بودند.  بیشترین موقعیت و اوج کار و بازار گنج در گذشته،  از ابتدای هزاره دوم در قسطنطنیه و بغداد،  و تعدادی شهر های کوچکتر دیگر بود.  خود بخود مطابق امروز،  مافیایی و گروه هایی و صنف هایی در این کار ایجاد شده بود،  عده ای هم در آن بازار مشغول ساخت گنج های و نقشه های تقلبی بودند.   امروزه بعضی از این تقلبیها را بعنوان مدرک تاریخی،  در موزه ها نگه می دارند،  و عده ای بر اساس آنها تاریخ ساده و بی اساسی،  چون حمله اسکندر را می گویند،  و اینها در مواردی گیج و گنگ هم میشوند.  درست شبیه داستان عزیز نسین،  که در کتابش می گوید:  مگر تو مملکت شما خر نیست.  مثلا سکه  های تقلبی که هفت یا هشت صده پیش،  بر اساس داستان اسکندر مقدونی در قسطنطنیه درست کرده اند،  امروزه بسیاری از کم دانش های پر مدرک تحصیلی،  نمی توانند تشخیص دهند که تقلبی است.  چندین سال پیش شخصی با خوشحالی نسخه ای آورد،  که برای او بخوانم،  تا سپس برود و بکند و پولدار شود.  این نسخه در اواسط پادشاهی قاجاریه جعل شده بود،  ولی از زمان علی عمادالدوله بویه خبر می داد،  به او گفتم این یک سند مهم تاریخی،  درباره وجود تاریخی گنج های تقلبی است.